1 Dec. Bracht Sinterklaas eens de vrede op aarde?
2 Dec. verschrikkelijk spektakel van de vechtende partijen. Niets hoort men en men ziet bijna geen mens op straat. Onder angst door bakt Leijsen nog eens wat brood. Mannen boven de 60 gaan door `t gevaar om meel te halen. De bakkers uit de stad hebben allen mollestschade, de een helpt de ander. Velen zijn geévacuëerd naar Tegelen. Wat schiet de oorlog toch weinig op.
3 Dec. begint de 1ste zondag van December en van de Advent. Om 5 uur worden we al wakker van de vechtjassen. Mitraileurs, kanonnen, enz beginnen om het hardst te schieten. Vol angst zoeken we de kelderruimte op waarin we ons den helen dag schuil moesten houden. 's Morgens een boterham op 'de voes' zonder koffie. Later gauw even de kachel aangemaakt en in d`r haast wat aardappelen gekookt en met 1 glas boonen wat stampot gemaakt. Dit aten we ook in de kelder. We maakten er maar een grapje bij, als opeens een geweldige slag ons weer tot de werkelijkheid bracht. Om circa ½ 1 sloeg een zware granaat bij ons in `t land en vernielde onze mooie nieuwe voorruit. Dit is de 3de maal in deze oorlog. Ook sloeg weer een scherf door de glas in loodraampjes. De schoorsteen van de keuken sloeg lek, de hele gevel werd vernield. In één woord was `t een helse dag en dan dat tasten in `t donkere. Zou `t om Tegelen, Blerik of Venlo gaan? Vragen die niemand beantwoorden kan, omdat we niemand zagen. Geen mens durfde buiten dien dag. Zelfs Pietje `t Muk, die anders iedere dag even kwam, durfde er niet uit. De eene granaat na de andere sloeg ergens in. Zoo gaan we den donkere nacht van 3 op 4 December in. We hopen nog even, dat Sinterklaas dit jaar niets anders brengt als de capitulatie van de Duitse legers.
4 Dec. een zonnige morgen. Na een tamelijk rustige nacht gaf dat ons moed om eens even buiten te kijken. Maar de vernieling van de ingeslagen granaten is gewoon verschrikkelijk. Eerst later op de dag hoorden we, dat Sjang Verhaag doodelijk getroffen was, maar niemand kan naar de stad om geestelijke of geneeskundige hulp. Zoo worden de mensen die gedood zijn, voorlopig in hun eigen tuin begraven. Wat is de weg naar de bevrijding zwaar en duur. Een kindje werd geboren hier in de buurt, in een kelder onder water, geen hulp voor die arme vrouw. Toch hielp O.L. Heer weer, kindje en moeder maken `t goed. Vrouw Jacobs doopte `t kindje. Na den oorlog wordt `t in de kerk herdoopt.
Den helen maandag was `t naar omstandigheden rustig. Af en toe schoot een Duitse granaatwerper (Ons Moo noemde hem 'de wieuwerd') een geweldig salvo af op `t arme Blerik. Blerik is vrij, Tegelen bijna geheel. Getroffen: 40 huizen zijn door brandgranaten verwoest in Tegelen. Vele Venlosen die daar onderkomen vonden, moesten weer vluchten. Wat `t eigenlijk was op die vreeselijke 1ste zondag van December 1944 komen we niet achter, men zegt dat `t wederzijds artillerie vuur was. Er komt een waarschuwing, dat er razzia is op de jongens door soldaten in burger. De Duitse soldaten nemen beslag van de huizen die nog bewoonbaar zijn!! Onze keukenschoorsteen werd doorboord zoodat `t niet meer brandt. `t Fornuis moet dienst doen als bakoven. De bakkers kunnen niets meer brengen. Niemand durft meel te halen. Zoo is `t pakjesavond geworden en gaan we naar ons kelderbed in de bange afwachting wat de nieuwe morgen weer brengt. De toren is nog altijd in tact en in Duitse handen. Niemand weet wat er eigenlijk aan of in is.
6 Dec. na een tamelijk rustige nacht, begon bij `t eerste ontwaken van de dag de beschieting van onze mooie slanke toren. Doorkerfd van ingeslagen granaten zagen we hem terug na een lang half uur in de kelder te hebben doorgebracht. Later op de dag is `t tamelijk stil. De schijnwerpers van `t front naderen onze stad, de angstige spanning blijft.
7 Dec. 's Morgens weer een schietpartij op den toren. Vele granaten sloegen in op de omliggende huizen. De dakloozen hebben `t weer niet mee, `t regent dag in dag uit. De oorlogsberichten zijn zo vaag en schaars. Een enkele Duitse soldaat die men zoo eens spreekt praat over 'zwei a drei jaar krieg' (????) De bewoners van de Maaskant, van `t afgebrande Huize "Gusto" tot Genooi, krijgen aanzeggingen hun huizen te verlaten. Hals over kop verlaten de mensen hun woningen en gaan in onbewoonde huizen. Waar moeten we heen? Wat een nare tijd zo in zoo'n afgebrande stad te wonen. Geen licht en geen water, geen krant, geen front, geen berichten van familie of bekende, geen definitief oorlogsnieuws.
8 Dec. feest van Maria, voor mij is `t wasdag met troebel regenwater. Lieve Vrouwke vraag den vrede voor deze wereld.
Zaterdag 9 Dec. na een tamelijk rustige nacht komen bij `t eerste morgenlichten een stel Duitse soldaten ons waarschuwen, dat we de huizen ontruimd moeten hebben voor 4 uur `s middags. Velen, juist uit Tegelen teruggekomen, moeten weer weg, evenals hen die onbewoonde huizen betrokken hebben. Onze jongens gaan naar den Maagdenberg, wij vrouwen wachten nog even af.
Zondag 10 Dec. nog geen verlossing. De posten die `t ontruimde gebied bewaken zijn zeer streng en brutaal. Vandaar een weinig bezoek van mensen die nog wat have en goed wensen te halen. We houden moed en hebben geen last van militairen.
11 Dec. na een zeer rustige nacht staan we om goed 8 uur op en we zijn nog maar goed en wel klaar met `t ontbijt als Hub Cardinaals komt vragen of we nog niet zullen vertrekken. We bergen en pakken wat en na herhaalde aanmaning van onze Wiek wordt dan `t besluit genomen om `t huis te verlaten en op te trekken naar "Casino" waar Moeder Stephanie ons hartelijk verwelkomt. `t Casino is een waar toevluchtsoord in deze harde tijd. (webmaster: zie voetnoot) Onder al deze zware toeren bralt af en toe een regen van granaten over deze arme stad. Hoe lang nog Lieve Heertje?? Velen worden getroffen op straat. Hier in een hulppost van `t Roode Kruis hoort men nog eens, dat velen worden getroffen, ocharm.
Zoo gaan we de nacht in van 11 naar 12 December. Een heelen nacht was de oorlog te hooren en de dag begon voor ons zeer mooi, want we waren in de gelegenheid om de H. Mis bij te wonen en ter Communie te gaan. De H. Diensten waren in de kelder. Een ware zieletroost na bijna één hele maand hiervan verstoken te zijn.
13 Dec. gewone dag weer naar de H. Mis. Na `t ontbijt hoorden we al gauw dat Rauter de algehele evacuatie gelaste van Roermond tot Bergen. Alles moest weg. Wat een barbaarsche eis. Onze zoogenaamde Burgemeester begon vast aan de voorbereiding. We baden en hoopten intussen dat er te elfder ure nog verandering zou komen, maar ook nu bleven de oorlogsberichten schaars. Om 10 uur ongeveer begon een hels artillerievuur naar Blerik. Iedereen verwachtte er een antwoord op. Na `t bezoek van een verkenner brandde er dan ook al voor eenen een vreeselijk tegenvuur op los. Rillend van angst zochten zusters en medebewoners een veilig schuilplaats. `t Was net of iedere slag op `t arme Casino drukte, maar na afloop bleek maar één voltreffer binnengevlogen te zijn door een celraam van een der Mères. Als door een wonder werd niemand gedood. Wel een jongen die net op `t klooster aankwam werd door een scherf getroffen. Verder verliep de dag rustig. De zusters zijn allen even lief en vol zorg om ons. De verwarming voelt de kolennood. Mère Anselma is de goede verzorgster van de voedselbevoorrading. Iedereen is blij als men haar weer behouden thuis ziet. Den nacht erop volgend was nogal rumoerig. Ook bleek dien nacht diefstal gepleegd. De zusters werden beroofd van een koe en 8 ganzen. Schandalig brutaal in deze dagen! Men tast in `t onzekere over de daders.
15 Dec. nog geen bericht van aankomst van den Tommie! We bidden maar weer om verdere hulp.
16 Dec. de eerste Novenedag voor Kerstmis.
17 Dec. granatengefluit over de stad. Iedere dag worden gewonden binnengebracht.
22, 23 24 Dec. De Duitsers behalen een overwinning bij Luxembourg. Alweer uitstel van `t einde van de oorlog. Niemand mag naar `t versperde gebied.
21 Dec. de kortste dag. 2 Jongens werden gedood door granaatscherven. Mère Prieure is 2 jaar hier. Nog geen bevrijding, nog geen goede berichten. De évacuatie schijnt voorlopig afgelast.
22 Dec. 's Middags 1 uur bereikte ons de droeve mare, dat Herman Titulair en Wiel Kusters doodelijk verongelukt zijn. Door granaten getroffen vonden Duitse soldaten de lijken in de verlaten parochie. Niemand kreeg een 'Ausweis', dat we nog eens konden gaan zien.
23 Dec. koude, gure morgen. Na een rustige nacht naar de H Mis in de catacombe. Om ± 9 uur wordt Mr. Otto Berger begraven.Hier bij de zusters op `t kerkhof ook slachtoffers van granaten, ocharm.. Af en toe komen er eenige salvo's granaten over de stad, telkens weer eenige slachtoffers eisend. `s Middags om 3 uur ben ik gaan biechten in de kapel bij de zusters. `t Eerste bericht dat ik hoorde was, dat Jantje Huskens doodelijk getroffen was bij een granaatontploffing. En nog maar steeds geen bevrijding in zicht! De Duitsers schijnen weer in België op te marcheren hoe lang nog Lieve Heertje?? `t Front dondert geweldig op den avond van 23 December.
24 Dec. '44. Hier in huis is `t zeer druk met de voorbereiding voor Kerstmis. Zusters draven af en aan met dennegroen. Toch kan men geen stemming krijgen op `t Vredefeest. Toch maar bidden en hopen blijven. De mensen hebben geen aardappels en geen brood. De granaten blijven fluiten. Maar de bevrijders blijven op afstand. De frontsoldaten blijven rooven enz.
24 Dec. middags luchtalarm in Moffrika. Heele troepen bombers trekken ongehinderd oostwaarts. Waar zal de dood en vernieling gezaaid worden op de vooravond van Kerstmis? Men heeft medelijden met de Duitse zusters die bedroefd zijn om hun verkeerd geleide vaderland.
Den nacht van 24 op 25 December mochten wij `t heerlijke geluk smaken van `t bijwonen van de Nachtmis, gevolgd door twee stille H. Missen. De H. Diensten waren in de kapel voorafgegaan en later de nacht door nog aanhoudend gebulder van granaten. `t Schijnt, dat `t oorlogsmonster geen onderscheid in dagen heeft. Met vurigheid hebben we gebeden om vrede die O.L.H. alleen geven kan. Voor ons huis is een granaat ingeslagen. Vernielde ramen en deuren, zoodat alles openligt. De Duitsers blijven rooven. Wanneer komt er een eind??? We kunnen niets als maar hopen en bidden. Men zegt dat Velden ook zoo vernield is. Zoo moet de een zich maar troosten aan de ander. In den Kerstnacht sloeg boven in den tuin nog een granaat in den grond. `t Kerstlof vierden we ook in de kapel. Bij `t dejeuné, `t diné, `t gouté, en soupé waren, telkens weer een verassing, een lieve attentie van de zusters.
2de Kerstdag mooi winterweer. In de kapel weer heerlijke dienst. In de loop van den dag komt een decreet van vader Bisschop dat ieder priester 2 Heilige Missen mag opdragen en wel 's morgens als 's middags. De geloovigen hoeven niet meer nuchter te zijn om te communiceren. Allemaal middelen om van de geestelijke gaven zoveel en zovelen mogelijk te laten profiteren. De oorlogsgeesel waait door. Iedere dag gaan groote groepen oostwaarts, maar de Führer laat niet capituleren. Hij schijnt z`n hele volk te willen verliezen, des te meer is hij den baas. Ach Lieve Heertje, red ons!
De hele Kerstweek suizen de granaten. Men hoort niets officieels. De meeste mensen lijden bitter armoe. De bakkers hebben geen meel om te bakken, de aardappelen raken op. Eenigen gaan naar Straelen of Herungen om levensmiddelen. In deze week mag ieder nog eens naar `t spergebied.
