Page 113 - Door de ogen van Albert Kiefer
P. 113
Kiék nog eine kiër um ….!
Bliéf effe staon...
Nog éin kösmuulke van dich
Gén dreuvige traon... dés niks veur mich
Gén wazig verhaol... miene kael is schraol
Maar allein dae kreet: ik vergaet dich neet!
Refrein:
Kiék nog éine kiër um
Hald mich leef in gedachte
Kiék nog éine kiër um
Roop nog éns...'daag schat'
Vastelaovend mit dich
Wáánzinnig veur mich
Waat hebbe weej ôs leefgehad
Det duuzelt mich vannach
Zegk astebleef: 'wies morge schat'
De wets wie gaer ik wach!
Ik zeen dich gaon...
Dien muulke gleujt op mien wang
De zilvere maon.. schient bleik en bang
Kiék um as ik zwei... op de letsten drei
Huurse miene kreet: ik vergaet dich neet!
muziek: Jan Bax
tekst: Hannelore en Laurence Winter
zang: Frank Donders
Frank Donders
-112- -113-
