Page 17 - Luchtbrug naar het Verleden

2-4-6-8-10 - vervolg -

Daar houdt hij halt. Rechts is een keurig gemaaide strook gras

die een beetje hoger ligt dan het pad. Zo’n vijftig meter van

elkaar vandaan staan twee bomen. Ze markeren tevens de

uiteinden van het grasveldje. Vanuit de achterste boom legt

hij het meetlint op de grond en begint nauwkeurig te meten

tot het punt waar het graf zich nog onder de grond moet

bevinden. Daar trekt hij met krijt een streep.Van een muur is

geen sprake en er zijn ook geen andere graven in de directe

omgeving. Waar de muur moet hebben gestaan groeit nu een

haagbeuk als afscheiding van het nieuwere stuk. Op het stuk

waar wij ons bevinden, zijn de stenen in de jaren zeventig

geruimd.

Frans heeft de tegel de hele tijd met zich meegesjouwd en de

man laat ons nu alleen met onze verbijstering. Na jaren van

zoeken, vergeten en twijfel staan we dan eindelijk bij de plek

die mijn vader in zijn verwarring niet meer kon aanwijzen. Er

blijkbaar ook nooit meer naar op zoek is gegaan. Beelden van

een vader die in alle eenzaamheid, enkel in het bijzijn van een

grafdelver zijn zoontje moet gaan toevertrouwen aan de

ongewijde aarde. Alleen met zijn verdriet en niet wetende

wat hem in die twee dagen is overkomen.

Mijn moeder moet dit aan hem overlaten. Zij is thuis, in bed.

-16- -17-