Page 24 - Luchtbrug naar het Verleden

Boodschappen doen op de Tegelseweg -vervolg-

Haar bijna gitzwarte ogen laten niets aan haar aandacht

ontsnappen. Ze is getrouwd met ome René. Dat zou de

logische benaming voor hem moeten zijn maar ik kan me niet

herinneren dat ik hem ooit zo heb genoemd. Misschien komt

het door zijn uiterlijk dat ik enige afstand tot hem voel en

hem niet onder de categorie ooms kan scharen. Hij is een man

met een kalende schedel en wel erg bleke huidskleur. Je zou

denken dat de kleur van zijn huid zich heeft vermengd met het

krijtwitte meel waar hij dagelijks mee werkt.

Bovendien spreekt hij een vreemd soort dialect, met een

nasale, voortrollende r, die hij op het eind van ieder woord

weer inslikt: peerrr..., woarrrr…. Zijn wieg stond in Neer,

een klein dorpje bij Roermond maar voor de liefde en het

werk is hij naar Venlo verhuisd. Tot hun grote verdriet is het

echtpaar kinderloos gebleven. Ik hoor dit gemis, zelfs als

kind, tussen alle regels door.

De bakkerij van tante Gerda en ome René is eind jaren vijftig

gevestigd op de Tegelseweg nummer 38. Het pand wordt na
Bakkerij Luyten, Tegelseweg 38
verloop van tijd te klein voor de uitdijende zaak en daarom

maken ze de overstap naar een ander pand aan diezelfde

Tegelseweg op nummer 29, schuin tegenover de oude

bakkerij.

-24- -25-