Page 371 - Os erm Venlo
P. 371

Evacuatie







                                                Evakewasie-Leedje



                              Tekst van violist en vocalist Lei Frits, bijgenaamd De Golde.
                                                   Wijs: Sterrenhemel van Hawaii



                                       Noêit zal ik vergaete dae Jannewarie daag

                                            Det ik oêt mien stedje woord gejaag

                                          De Grünne poletsei kinde gen medelij

                                              Vrouw en kinder, alle meuste mij

                                        Noêit zal ik vergaete, die reis in den trein

                                          Ze klaagden van hônger en kalde bein

                                         Kinder op den erm, begaasje in de hand

                                     Zoê trokke weej, nao ‘t Noorden van ôs land


                                        Noêit zal ik vergaete de kelder in Genuû

                                            Och waat zoote dao toch dieke vluû

                                Ik zal ‘t noêit vergaete, ‘t waas dao ouk neet pluûs

                                               De minse zoôte al ônder de luûs

                                         Dao heerste toen ouk den bitterste noêt

                                   Ze hadde nog neet miêr ein klein stökske broêd

                                         Kinder op den erm, begaasje in de hand

                                     Zoê trokke weej, nao ‘t Noorden van ôs land



                                     Noêit zal ik vergaete den tippel door de sniê

                                         Och wat deêj mich toen mien hertje wiê

                                     Baove op den berg dao woord ‘t mich te erg

                                        Staedje waat wuûrd toch van dich geverg

                                          Dao heb ik gelaote nog ‘n inkele traon

                                      Maar ik woord toch gedwônge weg te gaon

                                         Kinder op den erm, begaasje in de hand

                                     Zoê trokke weej, nao ‘t Noorden van ôs land


 -370-                                                                                                                            -371-
   366   367   368   369   370   371   372   373   374   375   376