Page 471 - Os erm Venlo

Tweede Wereldoorlogervaringen - vervolg - door: W. van der Randen

Een invalide wagentje glijdt voorbij. Er zit een meisje van een jaar of

vijftien in. Ze heeft geen benen meer. Ik kijk, ze glimlacht. Mijn God,

hoe kan men glimlachen als men vijftien jaar is, zonder benen in een

invalidewagentje zit en langs de puinhopen van zijn vaderstad rijdt. Dit

is echt het geheim van de katholieke Limburger. Deze mensen hebben

hun fouten en gebreken als ieder ander en in hun ongeluk hebben ze

ook hun tranen. De Heer heeft gegeven en de Heer heeft genomen; zij

zegenen de Naam des Heeren en daarom kunnen ze glimlachen. Venlo,

mijn vaderstad, niets werd u bespaard: massadeportatie, evacuatie,

vuurpeleton, besmettelijke ziekten, honger, bombardementen en maan-

denlange beschieting, roof en plundering, alles moest gij doorstaan.

Vreselijk is uw aanblik, duizenden uwer burgers werden gedood - maar

geen nood, gij zult uit uw as herrijzen. uw woningen en kerken zullen

worden opgebouwd; uw kinderen zingen weer, zij zingen het lied van

de wederopbouw; "Os Venlo zal herrieze aan de Maas".

Evacuatie Venlo, 24 januari 1945, tekening Fons Verstraeten

(collectie Gemeentearchief Venlo) Nieuwstraat, richting Begijnengang.

-470- -471-